جنگ سرد دورنمای روشنی به کشور ما به ارمغان نمیآورد.
با اینکه تحولات خبرساز برای ژورنالستان فرصت های مناسبی برای تهیه گذارش و دریافت شهرت است اما جنبه ها و چگونگی تحولات در محلات که ژورنالستان از آن متاثر میگردند متاسفانه این روند را نمیپیماید. حضور نظامی بیشتر از 40 کشور جهان در افغانستان و نظارت های گوناگون عقب پرده در تصمیم گیری های بزرگ مبین آن است که احتمالات آن بعید نیست تا کشور در یک رزم آرایی دیگری در آینده نزدیک قرار گیرد.
یک دانشجوی ژورنالیزم دانشکده کابل با سیر در حکایات بخوبی داستان مزرعه و فیل ها را بیاد میآورد. افغانستان با موقعیت استراتیژیک خویش در میان کشمکش دو فیل (ابرقدرت) بیشتر از دیروز قرارگرفته است. دیروز حضور استخباراتی آشکار یک قطب در عقب چهره پاکستان نهفته بود ولی امروز آن قطب دیگر خود فعالانه با تمام برگ وساز خود مصروف است. بناً محبت این دوفیل و یا نبرد این دو فیل بدون شک مزرعه ما را (که خانه مشترک تمام افغانهاست) پایمال خواهد نمود.
تحولات گرجستان، قرارداد نصب سپر دفاعی در پولند و انتقادات غرب از وضعیت حقوق بشر در روسیه یکبار دیگر این دو رقیب را در آستانه جنگ سرد رسانیده است. بدون شک موقعیت همجواری کشور ما با روسیه و داشتن مرز طولانی با کشور های مشترک المنافع (حامی منافع روسیه) و همچنان دسترسی روسیه به عراق این تفکر را بعید نمیداند که این دوکشور به ویتنام دیگری برای آمریکا و متحدانش تبدیل گردند.
بمباردمان کور کورانه، جستجوی منزل به منزل و خلاف فرهنگ کشور، بازداشت های خودکامه و اینگونه برخوردها کاسه صبر را در افغانستان از قبل لبریز نموده است. آیا اینکه آمریکا میخواهد منافعش را در منطقه تامین نماید و با کشور های مقتدر همسایه افغانستان از راه زور پیش میآید بیانگر غرور بیش از حد و میانتهی نیست؟.
خوب اینکه افغانها با سلطه گری انگلیس تجربه کافی دارند و میدانند که انگلیس با شعار (همه چیز برای انگلیس و هیچ چیز برتر از انگلیس) پیش میرود چگونه ممکن است نظرات سازنده را به آمریکا بدهد. انگلیس با تجربه کافی از وضعیت منطقه، نخست رویارویی اداره آمریکا با مسلمانها را ترویج داد، خطابیه جورج بوش برای خواندن جنگ صلیبی، اشغال عراق و بمباردمان و روش غیر انسانی با اسرای جنگی فقط انزجار بمیان آورد. پس چرا افغانستان؟ بدون شک موقعیت جغرافیایی، پناهگاهای مستحکم طبیعی، همسایگی کشور های مخالف حضور امریکا امکانات یک قتل عام دیگر نیروی آن کشور و رقود اقتصادی آنرا زمینه سازی مینماید. امریکا هم اکنون تحت فشار اقتصادی قوی بسر میبرد و بدون شک یک جرقه کافیست که دیگر این کشور را مانند دیناموتی از لحاظ سیاسی پاشان و پراگنده سازد.
تجربه افغانستان نشان میدهد که هر نوع تحول به این روال به نفع افغانستان نبوده و فقط این ملت ماست که پایمال میگردد و بعد از هر رشادت دوباره یوغ استعمار به دوش زمامداران آن گذاشته میشود. اقتصاد ورشکسته، سواد نا کافی و تبعیض های قومی بازهم برایانگلیس کافیست که به هر چهره داخل کشور گردد و به اصطلاح چرخ را به کام خود بگرداند
بناً لازم است تا دسیسه های واقعی انگلیس در کشور به خوبی روشن گردد. برای این منظور حضور نظامیان خارجی در پرتو نظارت کشور های همسایه افغانستان مشخص و قانونمند گردد. انتخابات شفاف و بدون دخالت کشورهای تمویل کننده با نظارت کشورهای بی طرف صورت گیرد. نظام آینده افغانستان به اساس تصمیم گیری ملت افغانستان شکل گیرد و هیچ نوع دخالت نیروهای حافظ صلح، و مشاورین وابسته به کشور های غربی در انتخابات صورت نگیرد. کمک های بلا عوض و قرضه ها زمینه برای استعمار را ببار نیآورد و در اخیر افغانستان به حیث کشور خود مختار صلاحیت تصمیم گیری روی موضوعات سیاسی را به تنهایی و خود مختاری عام داشته باشد. و در اخیر استقلال این کشور محترم شمرده شود..
درانتظار نظریات شما...
No comments:
Post a Comment